Het einde is inzicht
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jess
16 September 2009 | Nederland, Amsterdam
Lieve Familie, Vrienden/Vriendinnen en Kennissen,
Het einde van mijn buitenlandse stage in Calella is al weer in zicht.
Ik hoef nog maar twee weken en dan vlieg ik al weer terug naar Nederland.
Eindelijk hebben we ons ticket en weten we zeker wanneer onze terug vlucht plaats vindt.
Kimberly en ik vliegen samen terug naar Nederland op Dinsdag 29 September, vanaf Barcelona naar Amsterdam om tien over negen in de ochtend. We landen dan rond half twaalf in Barcelona.
Wat is er de laatste tijd nog allemaal gebeurt in Calella:
Nadat ik met mijn ouders in Barcelona was geweest kwam ik er achter dat mijn Paspoort uit mijn tas verdwenen was. Hij zit altijd in het zelfde vak in mijn tas maar nu zat hij er niet mee in. Kimberly en ik hadden mijn tas en kamer wel drie keer door zocht maar geen paspoort te vinden. Maar ik weet dus niet of mijn paspoort gestolen is of dat ik hem gewoon verloren ben. Ik heb gelijk mijn ouders gebeld en die zeiden dat ik gelijk contact op moest nemen met Wouter (mijn Nederlandse stage begeleider). Toen ik hem vertelde dat mijn paspoort weg was, was hij niet echt mee levend. Dit vond ik erg jammer. Ook heb ik hem gevraagd of hij misschien met mijn naar het politie bureau kon gaan voor aangifte. Maar toen ging hij allemaal smoezen verzinnen. Dus ik wist al weer genoeg hij had geen zin om met mijn mee te gaan. Die middag zijn Kimberly en ik met zijn tweeën naar het politie bureau gegaan voor aangifte. Gelukkig zat er een tolk bij die ook Nederlands sprak.
Na ongeveer 20 minuten waren we weer klaar.
De politie agent rade het wel aan om een nieuw paspoort te bestellen bij de Nederlandse ambasade in Barcelona. Ook naar de Nederlandse ambasade wou niemand even de moeite nemen om met mij mee te gaan. Dus op mijn enige vrije dag in de week, moest ik om half 9 ’S morgens al de trein pakken naar Barcelona. Toen ik eindelijk in Barcelona aan kwam, na ander half uur ging ik met een taxi naar het bureau van de Nederlandse ambasade.
Gelukkig waren ze daar heel erg vriendelijk voor mij. Ze hadden nog geprobeerd mijn paspoort op de sturen als hij klaar was. Maar helaas was dit niet mogelijk omdat Calella maar 70 kilometer van Barcelona is. En geen 100 kilometer.
Dus twee weken later moet ik weer terug om mijn paspoort op te halen. Maar dit keer ga ik gewoon onder werk tijd. Kimberly heeft gezegd dat ze wel alleen naar de markt gaat. En ik ga dan onder tussen mijn paspoort op halen in Barcelona.
Een heel gedoe, maar ik ben blij dat ik dit toch allemaal zelf heb geregeld. Voordat ik op stage ging zou ik dit echt niet alleen hebben gedaan.
Het is nu 14 September en ongeveer twee weken geleden is Kimberly gevallen bij een trap. Eerst zag het er best grappig uit, maar later bleek dat ze toch wel heel erg veel pijn had.
Hij knie schijf was verschoven en Kimberly kon niet meer lopen. Ik heb Kimberly in een rolstoel gezet. Deze rolstoel stond toevallig nog in de kofferruimte, voor de koffers.
Ik ben met Kimberly in de rolstoel naar een dokter geweest (Ook naar het ziekenhuis en de dokter wilde niemand met ons mee gaan) . Hier hadden ze foto’s gemaakt van haar knie en haar een verbandje gegeven. Ze vertelde haar alleen maar dat het niet gebroken was en dat ze op krukken moest gaan lopen.
Dus Kimberly en ik wouden krukken gaan halen bij de apotheek, bleek deze gesloten te zijn omdat het zondag was. Dus wij dachten dan kan je ook wel krukken halen bij het ziekenhuis. Wij weer helemaal naar het ziekenhuis, komen we daar aan zeggen ze dat ze geen krukken hebben. Zo had Kimberly geen krukken deze avond. Kimberly is deze avond maar thuis gebleven want op het werk kon ze toch niks toen. ’S Avonds heb ik alleen een Mister election gedaan, dit is eigenlijk niet te doen in je eentje. Maar het is mij gelukt.
De volgende dag is Kimberly ook ’S avonds thuis gebleven want die avond hadden we disco avond. En dan moet je eigenlijk de hele avond dansen, dus daar kon Kimberly ook niks doen.
Op dinsdag was ik vrij en ging ik mijn paspoort op halen in Barcelona. Ik vond dit zelf erg lullig omdat ik Kimberly nu alleen moest laten werken maar ik moest mijn paspoort regelen op deze dag omdat het anders te laat zou zijn. Die avond toen ik terug kwam uit Barcelona, besloot ik even bij Kimberly te gaan kijken in het hotel. Kimberly stond in het hotel met een kruk in haar handen en de bingo spullen. Toen ik haar vroeg hoe het was gegaan begon Kimberly bijna te huilen. Ik vroeg haar wat er was, en ze vertelde mij dat niemand in het hotel de moeite wou nemen om haar even te helpen. En als ze het alleen maar vroeg, dat ze haar alleen maar heel boos aan keken. Ik vond dit echt niet normaal, ze hadden haar op zijn minst even kunnen helpen. Nu was is toch in het hotel en heb ik Kimberly gewoon geholpen met de Bingo. Ook op mijn vrije dag heb ik gewoon een hele avond gewerkt. Omdat iedereen in het hotel te besodemieterd is om haar even te helpen. Veder gaat het nu twee weken later wel iets beter met haar knie. Ze loopt nog wel met een knieband rond maar haar krukken heeft ze sinds gisteren thuis laten staan. In Nederland laat ze het ziekenhuis is goed naar haar knie kijken, hier vertrouwen wij het ziekenhuis eigenlijk niet zo goed.
Afgelopen Maandag 7 September zijn Kimberly en ik gaan parasailen.
We hoorde van dayenna van bar top dat zei ging parasailen en dat het maar 35 euro was.
Dus toen wij dat hoorde, zijn Kimberly en ik ons gelijk gaan inschrijven op het strand. We gingen Parasailen ( Met een parachute achter een speed boot ) op Maandag 7 September om half twee. Uit eindelijk werd het twee uur. We kregen eerst een zwemvest aan en daarna gingen we een stukje varen met de boot. Na ongeveer vijf minuten varen moesten Kimberly en ik op de rand van de boot gaan zitten. De boot ging sneller varen en Kimberly en ik gingen de lucht in. Het gaat wel erg langzaam, maar 20 kilomoter per uur. Maar het was echt de moeite waard. Je kon alle plaatsjes zien liggen, zoals: Calella, Pineda de Mar, Santa suzanna, Sant pol de mar.
Vrijdag 11 September was ik vrij, omdat ik met Kimberly van dag had geruild. In de ochtend heb ik eerst lekker liggen zonnen op het dak terras bij ons appartement en rond half 1 wou ik naar Malgrat gaan. Om Hester, Martijn, Angélica en Kim op de zoeken. Net toen ik op het punt stond om te vertrekken zat er een heel klein vogeltje op de trap voor ons appartement. Deze vogel kon niet meer vliegen en deed zijn snaveltje ook niet open. Ik heb het vogeltje (Kareltje) op gepakt en ik een doos gedaan. Daarna heb ik Kimberly gebeld en die zei dat ik even naar Hotel Esplai moest gaan met het vogeltje. Dus ik in de lift en naar het hotel met kareltje. Van de receptie konden ze verder ook niks doen, en ze zeiden alleen maar dat ik hem maar gewoon in het park in de schaduw moest zetten.
Gelukkig kwam ik in Hotel Esplai Kimberly tegen en die is met mijn naar het park gegaan en daar hebben we kareltje achter gelaten. Toen we Kareltje op de grond zetten, vloog hij in eens weg. Nu hadden we al die moeite voor niks gedaan. Maar ja, we hadden weer een goede daad verricht.
Verder zitten Kimberly en ik nu elke avond bij Café Bar top. Om gewoon even iets te drinken, om iets te eten, op internet te gaan of als we in een dip zitten met zijn allen uit te huilen.
We gaan regelmatig op stap met Roy, Casper, Dayenna, Debohra van Bar top. Echt heel erg gezellig. Alleen wel weer heel erg jammer als wij over twee weken weer afscheids van elkaar moet nemen. Maar dat is nou een maal zo. Die laatste weken gaan we er gewoon top dagen van maken.
Maandag 14 September belde Omayra mij op en zei dat Omayra en Martijn in Calella waren om mij op te zoeken. Maar dat ze mijn hotel niet konden vinden.
Dus wij hadden bij het station af gesproken. Zo konden kimberly en ik naar hun toe lopen. Toen ik Omayra en Martijn zag, was ik natuurlijk super blij. We liepen natuurlijk de hele tijd te kletsen. Ik had mijn appartement en de hotels laten zien. En daarna zijn wij naar de strand bar Zona 6 toe gelopen. Daar hebben we met zijn vieren iets gedronken en gegeten. Nu is het een stuk kouder in Calella. En dat vindt ik wel echt zielig voor Omayra en Martijn. Gaan ze eindelijk op vakantie is het bijna net zulk weer als in Nederland.
Morgen ben ik vrij en dan ga ik een hele dag naar Santa Suzanna naar Omayra en Martijn.
Omayra vroeg aan mij of ik dan ook bij hun wilde blijven slapen want ze hadden toch twee bedden. En dan kon ik morgen gelijk rechtstreeks naar Barcelona toe gaan voor mijn Paspoort.
Lieve mensen, Jullie horen snel weer meer over mijn laatste twee weken in Calella.
Heel veel liefs en een dikke knuffel,
Jess
Het einde van mijn buitenlandse stage in Calella is al weer in zicht.
Ik hoef nog maar twee weken en dan vlieg ik al weer terug naar Nederland.
Eindelijk hebben we ons ticket en weten we zeker wanneer onze terug vlucht plaats vindt.
Kimberly en ik vliegen samen terug naar Nederland op Dinsdag 29 September, vanaf Barcelona naar Amsterdam om tien over negen in de ochtend. We landen dan rond half twaalf in Barcelona.
Wat is er de laatste tijd nog allemaal gebeurt in Calella:
Nadat ik met mijn ouders in Barcelona was geweest kwam ik er achter dat mijn Paspoort uit mijn tas verdwenen was. Hij zit altijd in het zelfde vak in mijn tas maar nu zat hij er niet mee in. Kimberly en ik hadden mijn tas en kamer wel drie keer door zocht maar geen paspoort te vinden. Maar ik weet dus niet of mijn paspoort gestolen is of dat ik hem gewoon verloren ben. Ik heb gelijk mijn ouders gebeld en die zeiden dat ik gelijk contact op moest nemen met Wouter (mijn Nederlandse stage begeleider). Toen ik hem vertelde dat mijn paspoort weg was, was hij niet echt mee levend. Dit vond ik erg jammer. Ook heb ik hem gevraagd of hij misschien met mijn naar het politie bureau kon gaan voor aangifte. Maar toen ging hij allemaal smoezen verzinnen. Dus ik wist al weer genoeg hij had geen zin om met mijn mee te gaan. Die middag zijn Kimberly en ik met zijn tweeën naar het politie bureau gegaan voor aangifte. Gelukkig zat er een tolk bij die ook Nederlands sprak.
Na ongeveer 20 minuten waren we weer klaar.
De politie agent rade het wel aan om een nieuw paspoort te bestellen bij de Nederlandse ambasade in Barcelona. Ook naar de Nederlandse ambasade wou niemand even de moeite nemen om met mij mee te gaan. Dus op mijn enige vrije dag in de week, moest ik om half 9 ’S morgens al de trein pakken naar Barcelona. Toen ik eindelijk in Barcelona aan kwam, na ander half uur ging ik met een taxi naar het bureau van de Nederlandse ambasade.
Gelukkig waren ze daar heel erg vriendelijk voor mij. Ze hadden nog geprobeerd mijn paspoort op de sturen als hij klaar was. Maar helaas was dit niet mogelijk omdat Calella maar 70 kilometer van Barcelona is. En geen 100 kilometer.
Dus twee weken later moet ik weer terug om mijn paspoort op te halen. Maar dit keer ga ik gewoon onder werk tijd. Kimberly heeft gezegd dat ze wel alleen naar de markt gaat. En ik ga dan onder tussen mijn paspoort op halen in Barcelona.
Een heel gedoe, maar ik ben blij dat ik dit toch allemaal zelf heb geregeld. Voordat ik op stage ging zou ik dit echt niet alleen hebben gedaan.
Het is nu 14 September en ongeveer twee weken geleden is Kimberly gevallen bij een trap. Eerst zag het er best grappig uit, maar later bleek dat ze toch wel heel erg veel pijn had.
Hij knie schijf was verschoven en Kimberly kon niet meer lopen. Ik heb Kimberly in een rolstoel gezet. Deze rolstoel stond toevallig nog in de kofferruimte, voor de koffers.
Ik ben met Kimberly in de rolstoel naar een dokter geweest (Ook naar het ziekenhuis en de dokter wilde niemand met ons mee gaan) . Hier hadden ze foto’s gemaakt van haar knie en haar een verbandje gegeven. Ze vertelde haar alleen maar dat het niet gebroken was en dat ze op krukken moest gaan lopen.
Dus Kimberly en ik wouden krukken gaan halen bij de apotheek, bleek deze gesloten te zijn omdat het zondag was. Dus wij dachten dan kan je ook wel krukken halen bij het ziekenhuis. Wij weer helemaal naar het ziekenhuis, komen we daar aan zeggen ze dat ze geen krukken hebben. Zo had Kimberly geen krukken deze avond. Kimberly is deze avond maar thuis gebleven want op het werk kon ze toch niks toen. ’S Avonds heb ik alleen een Mister election gedaan, dit is eigenlijk niet te doen in je eentje. Maar het is mij gelukt.
De volgende dag is Kimberly ook ’S avonds thuis gebleven want die avond hadden we disco avond. En dan moet je eigenlijk de hele avond dansen, dus daar kon Kimberly ook niks doen.
Op dinsdag was ik vrij en ging ik mijn paspoort op halen in Barcelona. Ik vond dit zelf erg lullig omdat ik Kimberly nu alleen moest laten werken maar ik moest mijn paspoort regelen op deze dag omdat het anders te laat zou zijn. Die avond toen ik terug kwam uit Barcelona, besloot ik even bij Kimberly te gaan kijken in het hotel. Kimberly stond in het hotel met een kruk in haar handen en de bingo spullen. Toen ik haar vroeg hoe het was gegaan begon Kimberly bijna te huilen. Ik vroeg haar wat er was, en ze vertelde mij dat niemand in het hotel de moeite wou nemen om haar even te helpen. En als ze het alleen maar vroeg, dat ze haar alleen maar heel boos aan keken. Ik vond dit echt niet normaal, ze hadden haar op zijn minst even kunnen helpen. Nu was is toch in het hotel en heb ik Kimberly gewoon geholpen met de Bingo. Ook op mijn vrije dag heb ik gewoon een hele avond gewerkt. Omdat iedereen in het hotel te besodemieterd is om haar even te helpen. Veder gaat het nu twee weken later wel iets beter met haar knie. Ze loopt nog wel met een knieband rond maar haar krukken heeft ze sinds gisteren thuis laten staan. In Nederland laat ze het ziekenhuis is goed naar haar knie kijken, hier vertrouwen wij het ziekenhuis eigenlijk niet zo goed.
Afgelopen Maandag 7 September zijn Kimberly en ik gaan parasailen.
We hoorde van dayenna van bar top dat zei ging parasailen en dat het maar 35 euro was.
Dus toen wij dat hoorde, zijn Kimberly en ik ons gelijk gaan inschrijven op het strand. We gingen Parasailen ( Met een parachute achter een speed boot ) op Maandag 7 September om half twee. Uit eindelijk werd het twee uur. We kregen eerst een zwemvest aan en daarna gingen we een stukje varen met de boot. Na ongeveer vijf minuten varen moesten Kimberly en ik op de rand van de boot gaan zitten. De boot ging sneller varen en Kimberly en ik gingen de lucht in. Het gaat wel erg langzaam, maar 20 kilomoter per uur. Maar het was echt de moeite waard. Je kon alle plaatsjes zien liggen, zoals: Calella, Pineda de Mar, Santa suzanna, Sant pol de mar.
Vrijdag 11 September was ik vrij, omdat ik met Kimberly van dag had geruild. In de ochtend heb ik eerst lekker liggen zonnen op het dak terras bij ons appartement en rond half 1 wou ik naar Malgrat gaan. Om Hester, Martijn, Angélica en Kim op de zoeken. Net toen ik op het punt stond om te vertrekken zat er een heel klein vogeltje op de trap voor ons appartement. Deze vogel kon niet meer vliegen en deed zijn snaveltje ook niet open. Ik heb het vogeltje (Kareltje) op gepakt en ik een doos gedaan. Daarna heb ik Kimberly gebeld en die zei dat ik even naar Hotel Esplai moest gaan met het vogeltje. Dus ik in de lift en naar het hotel met kareltje. Van de receptie konden ze verder ook niks doen, en ze zeiden alleen maar dat ik hem maar gewoon in het park in de schaduw moest zetten.
Gelukkig kwam ik in Hotel Esplai Kimberly tegen en die is met mijn naar het park gegaan en daar hebben we kareltje achter gelaten. Toen we Kareltje op de grond zetten, vloog hij in eens weg. Nu hadden we al die moeite voor niks gedaan. Maar ja, we hadden weer een goede daad verricht.
Verder zitten Kimberly en ik nu elke avond bij Café Bar top. Om gewoon even iets te drinken, om iets te eten, op internet te gaan of als we in een dip zitten met zijn allen uit te huilen.
We gaan regelmatig op stap met Roy, Casper, Dayenna, Debohra van Bar top. Echt heel erg gezellig. Alleen wel weer heel erg jammer als wij over twee weken weer afscheids van elkaar moet nemen. Maar dat is nou een maal zo. Die laatste weken gaan we er gewoon top dagen van maken.
Maandag 14 September belde Omayra mij op en zei dat Omayra en Martijn in Calella waren om mij op te zoeken. Maar dat ze mijn hotel niet konden vinden.
Dus wij hadden bij het station af gesproken. Zo konden kimberly en ik naar hun toe lopen. Toen ik Omayra en Martijn zag, was ik natuurlijk super blij. We liepen natuurlijk de hele tijd te kletsen. Ik had mijn appartement en de hotels laten zien. En daarna zijn wij naar de strand bar Zona 6 toe gelopen. Daar hebben we met zijn vieren iets gedronken en gegeten. Nu is het een stuk kouder in Calella. En dat vindt ik wel echt zielig voor Omayra en Martijn. Gaan ze eindelijk op vakantie is het bijna net zulk weer als in Nederland.
Morgen ben ik vrij en dan ga ik een hele dag naar Santa Suzanna naar Omayra en Martijn.
Omayra vroeg aan mij of ik dan ook bij hun wilde blijven slapen want ze hadden toch twee bedden. En dan kon ik morgen gelijk rechtstreeks naar Barcelona toe gaan voor mijn Paspoort.
Lieve mensen, Jullie horen snel weer meer over mijn laatste twee weken in Calella.
Heel veel liefs en een dikke knuffel,
Jess
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
